Gelijke Behandeling

Gelijke beloning

In overeenstemming met artikel 23 van de Belgische Grondwet heeft iedereen recht op behoorlijke tewerkstelling en een behoorlijk inkomen. De Collectieve Arbeidsovereenkomst van de Nationale Arbeidsraad numero 25 van 15 oktober 1975 (later geamendeerd met 25bis uit 2001 en 25ter uit 2008) voorziet in gelijke beloning voor gelijksoortig werk voor mannelijke en vrouwelijke werknemers. De Algemene Anti-Discriminatiewet van 10 mei 2007 verbiedt bovendien discriminatie in werk-gerelateerde zaken, daarbij inbegrepen de toekenning en vaststelling van salaris, loon of ander inkomen voor werk en toekomstige emolumenten in geld of goederen, volgens 13 specifieke criteria.

In april 2012 vaardigde de regering een nieuwe wet af met het oogmerk om de loonkloof tussen mannen en vrouwen en verminderen. Deze wet schrijft voor dat de verschillen in beloning en arbeidskosten tussen mannen en vrouwen in het jaarverslag van bedrijven moeten worden opgenomen.

(Art. 4-5 wet van 10 mei 2007 tot bestrijding van bepaalde vormen van discriminatie; 22 april 2012, wet tot bestrijding van de loonkloof tussen kannen en vrouwen)

Anti-discriminatie

Volgens de Belgische Grondwet “zijn Belgen gelijk voor de wet”; “bestaan binnen de staat geen klassenverschillen” en “is de gelijkheid tussen mannen en vrouwen gegarandeerd”. De Grondwet verplicht ertoe dat “de uitoefening van de rechten en vrijheden die aan de Belgen toekomen zonder discriminatie moet kunnen plaats vinden” zonder verschil te maken in de bescherming tussen groepen (Art. 10-11).

Op 10 mei 2007 werden in België drie nieuwe anti-discriminatie wetten van kracht:

1. de Wet op het Racisme is een aanvulling op de wet van 30 juli 1981 tot bestraffing van handelingen die voortkomen uit racisme en xenofobie (wet tot uitsluiting van gedrag dat is ingeven door racisme of xenofobie) en verbiedt discriminatie op grond van ras, huidskleur, afkomst, nationaliteit of etnische achtergrond (Art.4). De wet verbiedt eveneens directe en indirecte discriminatie, intimidatie en opdracht tot discriminatie.
2. De wet op de gelijke behandeling van mannen en vrouwen verbiedt discriminatie op grond van geslacht, daarbij inbegrepen zwangerschap, geboorte, moederschap en verandering van geslacht (Art. 4 wet tot bestrijding van discriminatie tussen vrouwen en mannen).
3. De algemene anti-discriminatie wet verbiedt discriminatie op 13 gronden, zoals leeftijd, seksuele geaardheid, huwelijkse staat, afkomst door geboorte, financiële status/rijkdom, godsdienstige of filosofische overtuiging, lidmaatschap van een vakbond of vakbondsgezindheid, politieke overtuiging, taal, huidige of toekomstige gezondheidstoestand, invaliditeit, fysieke of genetische eigenschappen, en sociale achtergrond. De wet verbiedt eveneens directe en indirecte discriminatie, intimidatie en opdracht tot discriminatie en weigering om aangepaste accommodatie te bieden voor personen met een handicap. (Art. 4 Wet ter bestrijding van bepaalde vormen van discriminatie)

Alle bovengenoemde anti-discriminatie wetten voorzien in zware straffen bij overtreding, d.w.z. voor het aanzetten tot discriminatie, intimidatie of geweld tegen de beschermde groepen. Het Arbeidshof heeft in februari 2018 bepaald dat de gevolgen van kanker een (arbeids)beperking zijn en dus in aanmerking komen voor een redelijke tegemoetkoming.

(Wet op het Racisme, art. 19-28; Wet op de Gelijkheid tussen mannen en vrouwen, art. 26-31; en Anti-discriminatie Wet, art. 21-26)

Gelijke behandeling vrouwen en werk

Iedereen heeft het recht zijn leven in waardigheid te leiden. Iedereen heeft het recht op tewerkstelling en de vrije keuze van een beroep binnen het kader van het algemene werkgelegenheidsbeleid. De wet lijkt geen bepaling te bevatten die vrouwen het recht op de uitoefening van bepaalde beroepen ontzegt.